Mijn ontdekkingsreis

 27

“Cat: Where are you going?
Alice: Which way should I go?
Cat: That depends on where you are going.
Alice: I don’t know.
Cat: Then it doesn’t matter which way you go.”

– Lewis Carroll: Alice in Wonderland

Ooit is er in mijn ontdekkingsreis naar ‘gezonder eten’ een beginpunt geweest. Het moment waarop ik begon na te denken over wat ik at. In dit bericht neem ik je mee langs de verschillende stations waar ik uitgestapt ben, heb rondgekeken, om vervolgens weer verder te reizen en te zijn waar ik nu ben.

De reis is nog lang niet afgelopen, maar ik hoop dat mijn verhaal jou kan helpen om jouw reis te starten of te vervolgen.

Vroegâh
Eigenlijk ben ik altijd wel nieuwsgierig geweest als het om eten gaat. Van jongs af aan hielp ik mijn ouders in de keuken met koken en toen ik ietsje ouder werd kookte ik ook graag zelf een lekker ‘prutje’ zoals ik dat toen noemde. Mijn definitie van wat ‘gezond’ en ‘ongezond’ was, reikte niet verder dan dat ik niet te veel chips, chocolade en patat moest eten en dat brood, melk en vlees onmisbaar waren in mijn leven. Op (ik meen) 10’jarige leeftijd hield ik mijn spreekbeurt over vegetarisme. Gewoon, omdat ik het interessant vond. In mijn middelbare schoolperiode vroeg ik me af of de manier waarop dieren gefokt werden voor vlees wel zo gezond was voor ons als eter van dit vlees en of het dier eigenlijk wel een leuk leven had gehad. De interesse was er bij mij dus al op vrij jonge leeftijd, maar daar bleef het voorlopig even bij.

Studententijd
Op 20-jarige leeftijd ben ik in Leeuwarden gaan wonen en studeren. Koken was lekker makkelijk: uit pakjes, zakjes, potjes en blikken. De maaltijden leken gezond: groenten, beetje vlees en aardappelen/pasta/rijst, maar toch nam mijn gewicht steeds met een paar onsjes toe. Dan maar naar de sportschool… helaas zonder echt resultaat. Ondertussen begon ik biologische producten steeds belangrijker te vinden.

Via mijn studie en bijbaan leerde ik in 2008 Kim (Ego Yoga) kennen. Zij had ongeveer hetzelfde probleem als ik: paar pondjes teveel en geen idee hoe er vanaf te komen. Dankzij haar hoorde ik voor het eerst over Ayurveda en het boek ‘Je gewicht in balans’ van Deepak Chopra. De belangrijkste lessen die ik hieruit geleerd heb zijn:

Hier ging ik stapje voor stapje mee aan de slag. De Knorr Wereldgerechten liet ik in de supermarkt liggen en… Hoera, ik voelde me lichamelijk veel beter en er waren wat onsjes af! Het koken zonder pakjes vond ik wel erg spannend en in het begin zelfs ‘lastig’. Alsof het vertrouwen op je eigen smaak minder vanzelfsprekend is dan vertrouwen op een poedertje uit een zakje dat je aanmaakt met water. Het eerste gerecht dat ik zonder ‘pakjes’ kookte was spaghetti met tomatensaus. Hiervoor zijn veel recepten op internet te vinden en het is vrij eenvoudig. Verder inspireerde (en inspireert) Jamie Oliver mij erg met zijn kookboeken, door hem werd het koken zonder pakjes nog lekkerder en leuker!

Ik hou van lekker eten en ik vind het dan ook grappig als men denkt (en zegt)
dat ik nu niet meer lekker eet!

PDS
Helaas kreeg ik in 2010 last van het prikkelbare darm syndroom (PDS). Voor wie details wil: verschrikkelijke darmkrampen na het eten van bepaald voedsel en veel last van ‘gas’. De huisarts schreef mij in de eerste instantie laxeermiddel voor. Nadat ik dit 1x genomen had en mezelf zittend op het toilet hardop afvroeg: “Moet ik dit dan de rest van mijn leven blijven gebruiken?”, ben ik direct met laxeermiddel gestopt en heb ik de huisarts om een andere oplossing gevraagd. Nu kwam ze met het voorstel om eens naar een diëtiste te gaan. Dit paste veel beter bij mij, want daar leerde ik:

Met name op het gebied van voedingsvezels ging er een wereld voor me open. Ik had nooit geweten dat die dingen zo belangrijk waren voor je spijsvertering! En ook niet dat er in heel veel (kantenklare) producten maar erg weinig voedingsvezels zitten. Ik stapte over op volkoren brood, zilvervlies rijst, vezelrijke crackers en het eten van veel meer groenten. Geen leuke situatie, maar het heeft me wel ‘gezonder’ leren eten.

Omdat bepaalde merken muesli claimden meer voedingsvezels te bevatten dan in brood (per portie), leerde ik yoghurt eten. Tot mijn 24e lustte ik dit niet, maar omdat de diëtiste het adviseerde besloot ik het een kans te geven. Eerst vanille yoghurt met veeeeel suiker en zo steeds minder suiker, totdat ik ook naturel yoghurt zonder k*tsneigingen kon eten. 

Het eten van meer voedingsvezels, meer water drinken en regelmatiger eten verminderde de darmklachten met ongeveer 50%, maar helemaal weg ging het niet. Als ik bijvoorbeeld iets later dan normaal at, begon mijn maag als een idioot te knorren, haha!

Rond 2011 kwam mijn zusje met soja yoghurt aanzetten, want ze had gelezen dat teveel koemelk darmklachten kon geven. Ik vond het eerst een gek verhaal, maar toen ik er over na ging denken klonk het eigenlijk best logisch: in koemelk zitten hormonen e.d. om de kalfjes te laten groeien… wat moeten wij mensen daarmee? Heel voorzichtig stapte ik over op soja yoghurt bij mijn muesli ontbijt en daarna ging ik ook de koemelk vervangen voor sojamelk. Het resultaat: de laatste 50% van mijn darmklachten verdwenen als sneeuw voor de zon! Victory!

Havermout en smoothies
Twee jaar geleden kocht ik het boek De Voedselzandloper van Kris Verburgh. Hoewel ik erg sceptisch ben over de onderzoeken die hij aanhaalt in zijn boek, ben ik er van overtuigd dat er een kern van waarheid in zijn adviezen zit. Zijn advies komt eigenlijk neer op minder snelle suikers, meer goede vetten en veel voedingsvezels eten. Dit kun je volgens hem doen door het eten van o.a. havermout (i.p.v. brood), meer noten, zaden en vette vis (i.p.v. vlees), meer groenten en het regelmatig drinken van groente smoothies.

Eigenlijk is het voor mij een soort van samenvatting van alles wat ik in de afgelopen jaren heb geleerd. Ik voel me hier lekker bij en of het nu daadwerkelijk klopt dat ik hierdoor X% minder kans op bepaalde ziektes loop, dat zal de tijd leren. Ik voel me in ieder geval energieker en fitter en ik merk dat ik minder snel vatbaar ben voor griepjes en verkoudheidjes die heersen.

Je lichaam weet veel beter wat goed voor jou is dan al die reclames op televisie en internet.

Jij, ik, we zijn uniek
Door al mijn geëxperimenteer met eten van de afgelopen paar jaar heb ik veel over voeding geleerd. Niet alleen van ‘experts’, maar ook door goed naar mijn eigen lichaam te luisteren. Mijn lichaam weet als geen ander wat wel en niet goed voor mij is.

Hierboven vertel ik hoe het schrappen van melkproducten (m.u.v. af en toe wat kaas) er voor mij toe heeft geleid dat ik nu geen last meer heb van PDS. Dat dit voor mij heeft gewerkt, wil niet zeggen dat dit ook voor jou, je moeder of je buurman zal gelden. Elk lichaam is uniek. Er zijn zoveel ‘gezondheidsgoeroe’s’ die denken te kunnen vertellen wat gezond voor jou is, dat je misschien door de bomen het bos niet meer ziet. Eigenlijk kom je er alleen achter wat voor jou wel/niet werkt door het te proberen en te ervaren wat de effecten van het wel of juist niet eten van product X op jouw lichaam heeft. Niemand anders dan jijzelf kan jou dit leren.

Lekker eten
Naast alle dingen die ik over ‘gezond’ eten en mijn lichaam heb geleerd, is er een scala aan nieuwe producten en smaken voor mij bijgekomen. Granaatappels, dadels, havermout, lijnzaad, zoete aardappel en ga zo maar door. Ik had het nog nooit gegeten! Men benadrukt vaak dat ik bepaalde producten (liever) niet meer eet, maar er zijn zoveel nieuwe producten die ik nu juist wel eet. Eigenlijk eet ik nu veel lekkerder en gevarieerder dan vroeger.

Nu
Door eerst allerlei informatie “buiten” te zoeken, ben ik nu weer terug bij mezelf. Waar ik nu heen ga weet ik niet en ik maak me daar ook niet zo’n zorgen over. Dat is het leuke van een ontdekkingsreis: je weet niet wat je tegen gaat komen, welke kant je uit gaat en eigenlijk maakt dat ook niet zoveel uit, want je kunt overal waardevolle lessen leren.

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *