Hi! Hier ben ik weer met m’n jaarlijkse blogje! Het voelt als de dag van gisteren dat ik schreef dat ik hoopte dat 2021 een jaar met minder lockdown weken, maatregelen en persconferenties zou worden. “Our hopes and expectations. Black holes and revelations” zullen we maar zeggen, maar dat wil niet zeggen dat ik er niet van heb genoten.

Het is ondertussen een persoonlijke traditie geworden: mijn jaarlijkse terugblik op het afgelopen jaar en mijn ‘goede voornemens’ voor het jaar dat komt. So, here we go! Wat gebeurde er in 2021 en wat wil ik doen in 2022? 

Sinds 2016 doe ik niet meer aan ‘goede voornemens’, maar stel ik ieder jaar een thema centraal. Dit is geen groot zwaarwegend meetbaar doel, maar een soort van reminder voor mijzelf om gedurende het jaar bij stil te staan. In 2021 was mijn thema ‘Moed’.

2021

Wanneer ik dit blog schrijf, scroll ik altijd even terug door de foto’s op mijn telefoon. Hier kwam ik de volgende quote tegen uit een het boek Braving the Wilderness (Verlangen naar Verbinding) van Brene Brown:

There will be times when standing alone feels hard, too scary, and we’ll doubt our ability to make your way through the uncertainty. Someone, somewhere, will say, ‘Don’t do it. You don’t have what it takes to survive the wilderness.’ This is when you reach deep into your wild heart and remind yourself “I am the wilderness”

Dit vat eigenlijk precies samen wat ik in het afgelopen jaar meer en meer ben gaan doen: Op de momenten dat het even kut gaat en ik mezelf vertel dat ik het niet kan, stilstaan, en me afvragen of het écht zo is dat ik het niet kan. Niets is zo toxic als de negatieve overtuigingen die we over onszelf hebben. Realistisch blijven is wel handig natuurlijk, alles met mate, maar het negatieve geneuzel over onszelf is zo ontzettend onnodig!

Het is niet zo dat ik dit jaar nou super heldhaftige dingen heb gedaan. Moed is ‘doen wat je niet zo goed durft’, maar ook ‘doorgaan als het moeilijk wordt’ en ‘erkennen en stoppen als je grens bereikt is’. Mijn definitie van moed is: Een samensmelting van zelfvertrouwen, zelfkennis, skills en doorzettingsvermogen.

Zo deed ik dit jaar dus gewoon mee met de CrossFit Open, terwijl ik nog herstellende was van (again) een slijmbeursontsteking in mijn linker schouder. Die unit blijft ieder jaar gezellig terug komen, maar gaat gelukkig ook weer weg en ik weet wat ik moet doen. Normaal gesproken had ik me in deze situatie dus uitgeschreven. Maar door te kijken wat er dan wél kan, in plaats van wat er niet kan, heb ik drie super leuke Open weekenden gehad. Special thanks voor coach Junior die me zelfs overtuigde van het RX’en van de laatste workout!

Wat mijn bedrijf betreft durf ik mezelf wat serieuzer te nemen. Niet dat ik het niet wilde, maar de verleiding is zo groot om het kleiner te maken dan ik stiekem wil. Om dit kracht bij te zetten liet ik toffe foto’s maken door Aline Bouma. Ik stond mezelf enorm in de weg, want ‘Hoezo heb ik foto’s nodig? Doe ff niet zo interessant ofzo’. Ondanks deze maffe overtuiging, schraapte ik alle moed bij elkaar en plande ik de fotoshoot in met Aline. Achteraf was het ontzettend leuk, zijn de foto’s prachtig geworden en kan ik alleen maar blij zijn dat ik het gedaan heb.

Ook stonden Mariska en ik dit jaar aan de start van de Spartan Run Super (10km). Deze obstacle run stond eigenlijk al voor 2020 gepland, en kon nu eindelijk pas doorgaan. Ondanks dat het een jaar verplaatst was, vond ik het alsnog heel spannend. Het rennen door het zand viel me best wel tegen (want: Zandvoort), maar de obstakels vielen me 100% mee. Ik vond het zelfs zo tof, dat ik volgend jaar gewoon weer meedoe!

Je denkt misschien dat nu het verhaal van de hamsterwang-verstandskies komt. Hoewel dit super klote was en ik reacties krijg dat ik dit moedig doorstaan heb, vind ik dat zelf geen moed. Op dat moment liet ik het gewoon over me heen komen, heb ik gejankt van de honger en pijn, en verder de ellende weggelachen (coping-mechanisme) met de verplegers in het ziekenhuis. De echte moed komt voor mij nu pas, omdat ik een klacht ga indienen bij het ziekenhuis. Nu, achteraf, opkomen voor mezelf vind ik vele malen moeilijker, maar ik ga het wel doen.

En dan tot slot, iets waarvan je misschien niet verwacht dat t moedig is: ik heb een abonnement op Disneyland Parijs genomen. Voor mij voelt het mezelf toestaan zoiets te doen en ervan te genieten zo ontzettend ongemakkelijk! Maar, ik heb het gedaan! Van 1 dec 2021 t/m 30 nov 2022 kan ik zo vaak naar Disneyland als ik zelf wil. De eerste trip zit er al, de volgende staat gepland in maart en er worden al plannen gemaakt voor oktober. Love it. 

Kleine doelen 2021

Een jaar zonder kleine doelen, is een jaar niet geleefd! Dit waren de kleine doelen van 2021:

1. Nog meer leuke freelance opdrachten
✅ Dat was niet zo moeilijk en voor 2022 staan er al weer een paar hele toffe opdrachten op de planning!
2. Zwerfafval opruimen tijdens het wandelen
❌ Ik had dus wel een super awesome prikstok gekocht, maar niet gebruikt! 
3. Een liedje op mijn ukelele leren spelen en dit op insta posten
❌ Dit vind ik oprecht wel jammer, want t lijkt me zo tof
4. Crossfit: pull-ups en double unders!
❌ Still work in progress, mede door de lockdowns en blessures. Hopelijk gaat t in 2022 lukken.
5. Meer eten uit de moestuin
❌ Dit excuus is wel heel lame, maar we waren de tuin aan het verbouwen. Komt in 2022 wel weer. 

En verder in 2021…

Aten mijn opa & oma voor het eerst pizza!

Kregen we er een lief neefje bij

Verbouwde ons klusteam de tuin, de zolder (work in progress) en de trap

Ging ik voor the first time in forever weer naar de bios!

Deadlift 1RM 101kg

Veel wandelingen gemaakt

Bakte ik heel veel koekjes, taart, mickey wafels en ander lekkers

Leerde k toffe nieuwe mensen kennen via D-tales podcast

Haalde ik mijn Crossfit L1 certificaat

2022

Na 2 jaar corona beperkingen, heb ik weer zin om er op uit te gaan. Weg met de sleur, weg met de routine en saaiheid! Ik wil dingen doen en ontdekken. Het hoeft niet ver, het hoeft ook zeker niet groots. 

Wanderlust is mijn thema voor 2022. Niet alleen het op pad gaan, maar ook het uitproberen van nieuwe type opdrachten in mijn werk. De spontaniteit weer wat meer terug in het leven, niet alles eindeloos plannen (hoewel me dat ook rust geeft). Rondslenteren en verdwalen, een feestje geven omdat ik daar zin in heb en mijn koffer pakken omdat het kan. Ik heb er zin in.

Met het rondslenteren en verdwalen zal het sowieso wel goed komen, want in februari verwachten wij onze Finse Lappen puppy! To be continued!

Kleine doelen 2022

Nieuw jaar nieuwe poging om de 5 kleine doelen te halen! Komen ze weer, ze zullen je bekend voorkomen 😉 

1. Nog meer leuke freelance opdrachten
2. Zwerfafval opruimen tijdens het wandelen
3. Een liedje op mijn ukelele leren spelen en dit op insta posten
4. Crossfit: pull-ups en double unders!
5. Meer eten uit de moestuin

Ik wens je een heel mooi, fijn, gelukkig, gezellig, fantastisch, grandioos, fenomenaal, wat je maar wil 2022! Never stop dreaming 💚

Liefs,
Harmke