Een tijdje geleden kwam ik jou tegen bij een familie/zakelijke/andere gelegenheid waarbij iets te eten was. Terwijl ik aan het scannen ben welke gerechten er geschikt voor vegetariërs zijn, kies jij ook voor wat jij het liefst wil eten. We kletsen wat en leren elkaar wat beter kennen. Dan valt je oog op wat ik aan het eten ben en vraag je:”Ben je vegetariër? Of veganist?”. Ik kijk naar mijn bord, antwoord: “Oh ja, dat klopt. Ik eet al 3 jaar vegetarisch”. Daarna wil ik je vragen of je huisdieren hebt, maar net voordat ik mijn mond open wil doen om mijn zin te beginnen, begin je op een verontschuldigende toon te vertellen waarom jij wel vlees, vis en gevogelte eet. Dat je het zo lekker vindt en het bewonderenswaardig vindt dat ik het kan laten staan. Dat je het ook wel zielig vindt en daarom soms een dagje in de week geen vlees/vis/gevogelte eet. Dat je ook wel eens biologische producten koopt en dat je het belangrijk vindt om genoeg eiwitten, ijzer en vitamine B12 binnen te krijgen. Dat je dit voor het sporten nodig hebt. Dat je de geur, smaak en structuur van vlees/vis/gevogelte zo fijn vindt. Dat er ook allerlei troep in vegetarische producten zit en dat namaak hamburgers eigenlijk maar raar zijn. Dat je niet zou weten wat je nog zou kunnen koken zonder vlees/vis/gevogelte. Dat het gewoon de natuur is en dat we zonder de consumptie van vlees/vis/gevogelte nooit zo ver waren gekomen in de evolutie.

Je verhaal wordt op dat moment onderbroken door een familielid/collega/iemand anders die vraagt of wij ook nog iets willen drinken, waarna ik niet meer de kans kreeg om je te zeggen wat ik op dat moment had willen zeggen. Omdat ik je dit toch graag wil laten weten, hierbij mijn reactie.

 

Lieve alleseter, 
Wat fijn dat je interesse hebt in wat ik aan het eten ben. Ik heb ook stiekem naar jouw bordje gekeken en had aan de hand van de glimmende spareribs en de frietjes die er op lagen geconcludeerd dat je in ieder geval varkensvlees en aardappelen eet. Of je ook vis, groenten, fruit, zaden, noten, peulvruchten, insecten en/of ander voedsel eet weet ik eigenlijk niet. Maar dat maakt me ook geen f*ck uit. 

Dat ik vegetarisch eet zie ik als mijn persoonlijke keuze. Ik kon op een dag geen trek meer krijgen in vlees, vis, gevogelte en koemelk om verschillende persoonlijke redenen. Mocht je deze persoonlijke redenen willen horen, dan vertel ik je dit graag, maar ik wil dit aan niemand ongevraagd opdringen. 

Toch voelde jij de drang je te moeten verontschuldigen en verklaren voor het feit dat jij wel eet wat ik niet eet. Waarom? Ik heb het je niet gevraagd, heb niet boos/verdrietig naar jouw bordje gekeken en ik heb geen suggestieve opmerkingen over dode of zielige dieren gemaakt. Ik was geïnteresseerd in jou, niet in wat er op je bord lag want dat kende ik al. 

Ik ben blij voor jou dat jij kunt genieten van je stukje vlees, vis of gevogelte en dit moet je lekker blijven doen als jij dat wilt. Je hoeft je naar mij toe niet te verontschuldigen voor de keuzes die jij in jouw leven maakt. Ik ga er namelijk vanuit dat we allemaal het beste met onszelf, maar ook met de wereld en elkaar voor hebben.

Dat ik op het gebied van het eten van dieren en dierlijke producten andere keuzes maak dan jij, maakt jou toch geen minder mooi mens? Misschien doe jij wel vrijwilligers werk, collecteer je voor een goed doel, help je iedere week een eenzame oudere met de boodschappen, zet je je in voor meer groen in je woonwijk, scheid je altijd netjes je afval, zeg je altijd goedemorgen tegen de buschauffeur, heb je ontwikkelingshulp gedaan, compenseer je de CO2-voetafdruk van je vliegreizen of doe je andere mooie dingen. Er zijn zoveel meer manieren om een positieve bijdrage te leveren aan de wereld dan alleen maar door vegetarisch te eten!

Lieve alleseter, voel je niet schuldig en verontschuldig je vooral niet. Het is niet nodig, want je bent goed zoals je bent. Geniet van je eten en bedankt voor jouw mooie bijdrage, wat deze ook mag zijn.

Liefs, 

Harmke